Home
تحقیقات جدید نشان میدهد که دیدن لبخند نوزاد در مادر لذتی طبیعی (natural high) ایجاد می‌کند. این لبخند قسمت مربوط به پاداش مغز (reward centre) و مناطق مربوط به پردازش احساس، شناخت و تولید رفتار را در مغز مادر فعال می‌کند. در آزمایش‌های قبلی که مربوط به اعتیاد به مواد مخدر بود نیز این مناطق در مغز فعال شده بودند.
دکتر لین استراترن می‌گوید: لبخند نوزاد لذتی طبیعی برای مادر است. او و همکارانش از دانشکده پزشکی بیلور در ایالت متحده بر روی 28 مادری که برای اولین بار صاحب فرزند شدند و فرزندان آنها بین 5 تا 10 ماهه بودند، تحقیق کردند.
از این مادران خواسته شد در حالیکه توسط دستگاه FMRI یا اسکنر مغزی بررسی می‌شوند به عکس‌های نوزاد خود و نوزادان دیگر نگاه کنند. این دستگاه مناطقی از مغز که فعال می‌شوند را به صورت نقاطی روشن نشان میدهد و جریان خون در مغز را اندازه گیری می‌کند.
در بعضی از عکس‌ها کودکان خوشحال بودند و می‌خندیدند، در بعضی ناراحت و در بعضی دیگر بِِِیِ‌تفاوت بودند. آنها دریافتند هنگامی که مادران عکس کودک خود را می‌بینند مناطقی کلیدی در مغز آنها که مربوط به پاداش است در جریان اسکن کردن روشن می‌شود. مدت زمان این واکنشها بستگی به حالت چهره کودکانشان داشت و هنگام دیدن صورت خندان آنها واکنش شدید‌تر بود. وقتی‌که مادران چهره ناراحت یا بی‌تفاوت کودک خود را می‌دیدند این تأثیر روی مغز آنها کمتر بود.
محققان همچنین دریافتند که واکنش مغزی مادر هنگام دیدن چهره گریان کودک خود در مقایسه با چهره یک کودک ناشناس تفاوت چندانی ندارد. این محققان ادعا می‌کنند این یافته‌های آنان که در مجله پزشکی اطفال به چاپ رسید مفاهیم مهمی در درک پیوند میان مادر و کودک در‌بر‌دارد. دکتر استراترن گفت رابطه میان مادر و کودک نقشی حیاتی در رشد کودک دارد. در بعضی موارد به هر دلیلی این رابطه به صورت طبیعی پیش نمی‌رود. غفلت یا بدرفتاری می‌تواند اثرات مخربی در رشد کودک داشته باشد.
او افزود: دانستن این نکته که چگونه هر مادری بطور منحصر به فرد به خنده یا گریه کودک خود پاسخ میدهد می‌تواند نخستین قدم در درک اساس عصبی دلبستگی میان مادر و کودک باشد
دکتر لین استراترن می‌گوید: لبخند نوزاد لذتی طبیعی برای مادر است. او و همکارانش از دانشکده پزشکی بیلور در ایالت متحده بر روی 28 مادری که برای اولین بار صاحب فرزند شدند و فرزندان آنها بین 5 تا 10 ماهه بودند، تحقیق کردند.
از این مادران خواسته شد در حالیکه توسط دستگاه FMRI یا اسکنر مغزی بررسی می‌شوند به عکس‌های نوزاد خود و نوزادان دیگر نگاه کنند. این دستگاه مناطقی از مغز که فعال می‌شوند را به صورت نقاطی روشن نشان میدهد و جریان خون در مغز را اندازه گیری می‌کند.
در بعضی از عکس‌ها کودکان خوشحال بودند و می‌خندیدند، در بعضی ناراحت و در بعضی دیگر بِِِیِ‌تفاوت بودند. آنها دریافتند هنگامی که مادران عکس کودک خود را می‌بینند مناطقی کلیدی در مغز آنها که مربوط به پاداش است در جریان اسکن کردن روشن می‌شود. مدت زمان این واکنشها بستگی به حالت چهره کودکانشان داشت و هنگام دیدن صورت خندان آنها واکنش شدید‌تر بود. وقتی‌که مادران چهره ناراحت یا بی‌تفاوت کودک خود را می‌دیدند این تأثیر روی مغز آنها کمتر بود.
محققان همچنین دریافتند که واکنش مغزی مادر هنگام دیدن چهره گریان کودک خود در مقایسه با چهره یک کودک ناشناس تفاوت چندانی ندارد. این محققان ادعا می‌کنند این یافته‌های آنان که در مجله پزشکی اطفال به چاپ رسید مفاهیم مهمی در درک پیوند میان مادر و کودک در‌بر‌دارد. دکتر استراترن گفت رابطه میان مادر و کودک نقشی حیاتی در رشد کودک دارد. در بعضی موارد به هر دلیلی این رابطه به صورت طبیعی پیش نمی‌رود. غفلت یا بدرفتاری می‌تواند اثرات مخربی در رشد کودک داشته باشد.
او افزود: دانستن این نکته که چگونه هر مادری بطور منحصر به فرد به خنده یا گریه کودک خود پاسخ میدهد می‌تواند نخستین قدم در درک اساس عصبی دلبستگی میان مادر و کودک باشد
